شعور نداری که

هر کس یک فحشِ تحبیب خاص دارد که نثار عزیزش می‌کند. دشنامی از سر شوخی که ملایم و رقیق شده است برای وقت‌هایی که حرصت را در می‌آورد، فحشی که پسِ چهره‌ی نازیبایش، «دوستت دارم»ی در خود پنهان دارد.
از خودم شروع می‌کنم؛ فحشِ تحبیب من، این است:
«احمق جان!»
البته پیام کردنش، حلاوتی دوچندان دارد!