چهزود به سنّ مردن رسیدی...
کجا برم؟ زندگیکردن در جایی غیر از ایران را بلد نیستم.
وای به حال پیروان پرگار.
تنها عیب مادران این است که میخواهند تا آخر عمر ما را تربیت کنند.
دوزخ را ترجیح مىدهم به بهشتى که شما آنجا باشید.
در حقیقت شجاعت و حماقت یکیست، تفاوت در زاویه دید ماست.
از آنها نیستی که افتخارات و اعتمادبهنفسش با تعداد دوستدخترهایش نسبت مستقیم دارد؟
سوختگی ما از این است که در جغرافیای ما، همواره عرف از شرع قویتر و لازمالاجراتر است.
منو ببخش، حتى اگه بخشیدن من سخت ترین کار دنیا باشه.
آرمانگرایانى هستیم که با اولین مواجهه، تسلیم واقعیت مىشویم.