دریای دلم به جذر و مدّ

آدم‌ها هم میدان مغناطیسی دارند. مالِ بعضی‌ها ضعیف است، بعضی‌ها قوی. میدان ضعیف‌ها تا کنارشان هستی کار می‌کند نهایت‌ تا چند قدمی‌شان.
ولی قوی‌ها! برای خلاصی از اینان باید به خدا پناه برد. «از دل برود هر آن که از دیده برفت» درباره‌ی این‌ها صادق نیست. چه دور بشوی، چه دیر بشود باز هم تحت تأثیر مغناطیس قوی‌شان هستی. باید بگذرد، باید صفحات زندگی‌ات این قدر ورق بخورد تا بل‌که اثرش ضعیف شود، آن هم شاید.
وقتی پیش‌شان باشی که دیگر از «خودت» چیزی باقی نمی‌گذارند.
مگر این که در زندگی شانس بیاوری به تورشان نخوری، البته اگر بختِ ‌خوش را در ندیدن‌شان بدانی.