پشت سر تریلی که رسیدیم سرکی کشیدیم تا سبقت بگیریم. راهنمای راست زد که: «نه! دست نگهدارید. الان وقتش نیست.» سرجای خود ماندیم تا ماشین روبهرویی رد شود. راهنمای چپ زد که: «جاده خالی است، بیایید بروید.» از او که گذشتیم، بوق تشکری زدیم و بوقی جواب گرفتیم که یعنی: «قابلی نداره.»
خیلی از این رانندههای ماشینسنگین، آدمهای باحالی هستند. خیلیهاشان در جاده، واقعاً برادری میکنند.
اتفاقا توو مسافرت اخیر که رفته بودم اردبیل ، تنها چیزی که جلب توجه کرد برام همین مرام سنگین وزن ها بود ;)
ممنون که هستی مجتبی جان ..
-
تصدقت
قربان مرام خودت عزیز!
عشق است...