گل، شگفت‌انگیز بود

کم‌تر علاقه‌مند موسیقی پاپ ایرانی است که در بدصدا بودن حسن شماعی‌زاده تردیدی داشته باشد.اما به مصداق حکم «عیب مِی جمله بگفتی، هنرش نیز بگو» باید اعتراف کرد که او علاوه بر قابلیت‌های آهنگ‌سازی‌اش که ترانه‌های خاطره‌انگیزی را در حافظه جمعی‌مان ثبت کرده، شعرشناس توانایی نیز هست. معمولاً با ذوق و سلیقه خاص به خود، اشعار لطیف و زیبایی برای خواندن انتخاب می‌کند که همیشه حسرت می‌خورم حیف این ترانه‌ها که با صدای او حرام می‌شود و کاش خواننده خوش‌صدای جویای نامی پیدا شده و کاورشان کند.
به درخواست دوستی کج‌سلیقه! فول آلبوم حسن شماعی‌زاده را دانلود کردم و گذرا گوش دادم. به ترانه‌های قشنگی به ویژه قدیمی‌هایش برخوردم که نقطه قوّت آن‌ها، اشعار گرم و «مثبت» عاشقانه‌ای بود که از زاویه دید نویی با عامیانه‌ترین کلمات و ساده‌ترین جملات از عشق؛ این تکرارشونده‌ترین مضمون اشعار همه اعصار حرف می‌زد.
ترانه زیر که اسم شناسنامه‌ایش «گل» است و من سرِ خود گذاشته‌ام «گل، شگفت‌انگیز بود» یکی از آن‌هاست. شعری سرشار از احساس و تغزّل به صورت محاوره و اعتراف عاشقانه. به نظرم آهنگ و کلام این ترانه آن قدر شنیدنی است که به تحمّل صدای نابه‌هنجار شماعی‌زاده بیرزد.
این ایّام، روز و شب، پیاده و سواره، وقت و بی‌وقت، جا و نابه‌جا، با خودم زمزمه می‌کنم:
گل، شگفت‌انگیز بود.

دانلود ترانه «گل، شگفت‌انگیز بود» با صدای حسن شماعی‌زاده

بعدنوشت: قویاً تکذیب می‌کنم. هیچ خبری نشده!