تو بسی بهتری ز نرگس و ناز

«داریوش رفیعی» را با ترانه‌های «گلنار»، «زهره» و «شب انتظار» می‌شناختم. یک شب، وسط وب‌گردی‌ها که دنبال زندگی‌نامه‌اش بودم برخوردم به ترانه‌ی «باد بهاری». دانلود کردم و گوش دادم. دو دقیقه‌ی ابتدایی، آهنگِ خالی بود و من هم لابه‌لایش سایت‌ها را می‌خواندم ولی حس می‌کردم که بعد از این مقدمه‌ی طولانی، قرار است اتفاق خوبی بیفتد.

همان شد. داریوش رفیعی را خیلی دوست دارم به دلایلی که یکی از آن‌ها زندگی کوتاه و مرگ غم‌انگیزش در زمستان نیم قرن پیش است. ولی نمی‌دانم چرا تأثیر صدایش در این تصنیف بر من خیلی بیش‌تر است. سریع ریختم توی گوشی و این چند وقت این قدر گوش کردم که رتبه‌ی سومmost player tracks  موزیک پلیر تلفنم شده.

 باد بهاری

در ضمن «ستار» هم این ترانه را بازخونی کرده:

باد بهاری با صدای ستار