مایکل کرایتون، نژاد آندرومدا، ترجمه فائزه دینی، نشر روزنه

... احتمالات به دست آمده از وضعیت گوناگونی نژادها، نخستین برخورد آدمی را با حیات ماورای زمینی تعیین خواهد کرد. این حقیقتِ انکارناپذیری است که جانداران پیچیده بر روی زمین کمیابَ‌ند؛ و حال آن‌که جانداران ساده به فراوانی یافت می‌شوند.

میلیون‌ها گونه از باکتری‌ها و هزاران گونه از حشرات بر روی زمین وجود دارند، ولی فقط چند گونه از پستانداران عالی و تنها چهار نوع از بوزینگان بزرگ بدون دم (یعنی گیبون، اُرانگوتان، گوریل و شامپانزه) و بلاخره فقط یک نوع از انسان یافت می‌شود.

فراوانی تنوع گونه‌ها با فراوانی متناظر تعداد افراد آن‌ گونه‌ها متناسب است. موجودات ساده از موجودات پیچیده بسیار پرشمارترند. حدود سه میلیارد انسان [در سال 1962] بر روی زمین زندگی می‌کنند؛ در حالی که فقط یک ظرف آزمایشگاهی بزرگ ده یا حتی صد برابر این تعداد باکتری را در خود جای می‌دهد.

آن‌چه گفته شد، درباره‌ی کرّه زمین بود، اما احتمالاً همین موضوع در سراسر کیهان نیز عیناً صادق است... در محاسبات خود من که تفصیل آن پیشتر گذشت، فراوانی نسبی جانداران مختلف در سراسر کیهان در نظر گرفته شده‌اند. هدف من اندازه‌گیری احتمال برخورد میان انسان و شکل دیگری از حیات بوده است...

این ملاحظات مرا به این باور رهنمون ساخت که نخستین برخورد بشر با حیات ماورای زمینی، برخوردی با جاندارانی شبیه به باکتری‌ها یا ویروس‌های زمینی، هر چند نه عیناً مانند آن‌ها، خواهد بود. هنگامی که به یاد آوریم، سه درصد همه‌ی باکتری‌های زمینی، اثرات زیان‌باری بر سلامت انسان دارند، پیامدهای برخورد زمینیان با عوامل بیماری‌زای غیرزمینی نگران‌کننده خواهد بود.