مایکل کرایتون، نژاد آندرومدا، ترجمه فائزه دینی، نشر روزنه

از: دانشگاه کالیفرنیا
     برکلی، کالیفرنیا
     دهم ژوئن، 1964

به: ریاست جمهوری ایالات متحده
     کاخ سفید
     شماره 1600، خیابان پنسیلوانیا
     واشینگتن، دی‌. سی.

ریاست محترم جمهور،
ملاحظات نظری اخیر نشان می‌دهد که احتمالاً روش‌های سَتَروَن‌سازی در مورد سفینه‌های فضایی بازگشتی برای تضمین مراجعت عاری از میکرب آن‌ها به جو این سیاره ناکافی است. پیامد این موضوع، ورود احتمالی و بالقوه‌ی جانداران بسیار مضر به شبکه اکولوژیک کنونی زمین خواهد بود.
ما بر این باوریم که فرآیند سترون‌سازی سفینه‌های بازگشتی و کپسول‌های فضایی حامل انسان هیچ‌گاه نمی‌تواند به طور کامل رضایت‌بخش باشد. محاسبات ما نشان می‌دهد که حتی اگر روش‌های سترون‌سازی در فضا بر روی چنین کپسول‌هایی اعمال شود، باز هم احتمال آلودگی به میزان یک در ده هزار، و شاید خیلی بیشتر، وجود خواهد داشت.این برآوردها بر اساس اَشکالِ سازمان‌یافته و شناخته‌شده‌ی حیات انجام گرفته و حال آن‌که ممکن است اشکال دیگر حیات در برابر روش‌های سترون‌سازی ما مقاوم باشند.
از این رو، قویّاً خواستار ایجاد امکاناتی برای رویارویی با اشکالی از حیات ماورای زمینی هستیم که ممکن است به طور ناخواسته به زمین برسند. در ایجاد چنین امکاناتی باید دو هدف مورد نظر قرار گیرند:
محدودسازی انتشار هر شکل از اشکال حیات ماورای زمینی و تأسیس آزمایشگاه‌هایی برای تحلیل و بررسی آن به منظور حفظ اشکال مختلف حیات زمینی از تأثیرات سوء آن.
پیشنهاد می‌کنیم که چنین امکاناتی در یکی از مناطق غیرمسکونی ایالات متحده برپا گردد. هم‌چنین توصیه می‌کنیم که تأسیسات مزبور در زیرِ زمین ساخته شود و مجهز به همه‌ی فنون شناخته‌ شده‌ی جداسازی (ایزولاسیون) باشد، و هم‌چنین به دلیل احتمال وقوع حالت اضطراری، لازم است در این تأسیسات نوعی ابزار هسته‌ای خودنابودساز تعبیه گردد.
تا جایی که می‌دانیم، هیچ شکلی از اشکال حیات در گرمای دو میلیون درجه‌ای حاصل از انفجار هسته‌ای نمی‌تواند باقی بماند.

با تقدیم خالصانه‌ترین احتمالات
جرمی استون، جان بلاک، سموئل هالدن، ترنس لیست، اندرو وایس