صفحهی 30
اجماع ادبی درباره کیفیت ترجمه به طور کلی بدبینانه است. مدتها پیش در قرن هفدهم، نویسنده انگلیسی جیمز هاول گفت بعضی برآنند که ترجمه «بیشباهت... به روی وارونه فرشینه ترکی» نیست.
در قرن نوزدهم جورج بارو یا اندوه اظهار نظر کرد که «ترجمه در بهترین حال یک بازتاب است». احساس مشابهی لابد به شاعر ترک احمد هاشم دست داد که وقتی از او پرسیدند جوهر شعر چیست، گفت «آنکه در ترجمه از دست میرود». فرانسوی شوخطبعی ترجمهها را به زنها تشبیه میکند: «بعضی زیبایند، بعضی وفادار، کمتر هر دو صفت را دارند». یک عبارت کلاسیک ایتالیایی لبّ مطلب را گفته است: «traduttore traditore»
«مترجم، خائن»