پشت سر جماعت نمازگزار، کنار بشکهی خالی شربت عرق بیدمشک، سطل زباله پر از لیوان پلاستیکی مصرف شده است.
گذشت دورهی لیوان استیل و شیشهای. حالا یا به دلیل رعایت بهداشت یا در رفتن از شستن ظروف. الان ماههای قمری مذهبی به کام پلاستیکفروشهاست. گور بابای محیط زیست و دنیای عاری از پلاستیک!
به «خلیل» میگویم: «لیوانهای یکبارمصرف داره تموم میشه.»
از خداخواسته میگوید: «لیوانهای پلاستیکی شبهای قدر با تو. سه بسته برای سه شب.»
از «درویشی» که مغازهی هماین چیزها را دارد و کنارم ایستاده، قیمت میگیرم.
«بستهای 24 هزار تومن.»
برمیگردم سمت «خلیل»، به لیوانهای توی سطل آشغال اشاره میکنم: «چه دلیلی داره این همه اسراف؟ کی گفته یکبار مصرف؟ همین لیوانها رو دوباره بشورید و استفاده کنید!»
سلام و درود
تازه با وبلاگتون آشنا شدم
ایده ی جالبیه
چه میشه کرد
التماس دعا
موفق باشید